You bastards!

De busreis was onvergetelijk, op de verkeerde manier helaas. De chauffeur probeerde ons twee kapotte stoelen aan te naaien, wat niet lukte. "You sit here now!" schreeuwde hij gefrustreerd, terwijl wij allerminst de intentie hadden zijn blafferige bevel op te volgen. Voor 120 EGP per persoon was op zijn minst een stoel met rugleuning gerechtvaardigd, vonden wij. Toen we wegreden waren er nog zeker zes plekken vrij inclusief de kapotte stoelen. We vertrokken om zes uur 's avonds en hoopten dat er nog een eetpauze zou volgen. Rond negenen stopte de bus bij een nogal schimmig wegrestaurant. Samen met de Denen holden we met rammelende magen de bus uit. Net toen ons eten gebracht werd toeterde de chauffeur, als teken van vertrek. Wat?! Ik keek naar mijn bord, de bus en weer naar mijn bord. 'SHIT!' vloekte Anders. Ik keek op en zag de bus optrekken. We gristen nog snel wat brood mee en holden naar de bus. Hongerig luisterde ik naar mijn ipod, kauwend op een stukje brood. Pim en ik hadden ook nog ons kopje thee mee gejat. 'You bastards!' lachte Anders toen hij ons zag zitten met ons kopje thee in de bus. 'I like that'. We stopten pas weer om half twee 's nachts. De chauffeur zat uitgebreidt te dineren. Pim en ik hadden liggen slapen en hoefden geen avondeten meer. We kochten twee zakken chips, een voor het avondeten en een voor ontbijt. De bus deed er ruim zes uur langer over dan gepland en pas 19 uur na vertrek uit Luxor kwamen we aan in Dahab. We checkten in bij een Bedouin Lodge aan het strand. Na een fantastisch ontbijt van gebakken eieren en pannenkoeken met banaan en honing hebben we de rest van de dag geslapen.