That picture don't look like you
Door: Eefje
Blijf op de hoogte en volg Eef en Pim
20 Juli 2009 | Syrië, Aleppo
We werden wakker toen de bus Antakya binnenreed. Nog half slapend, op onze blote voeten, zijn we de bus uit gestruikeld. Het was half acht 's ochtends na een onrustige nacht in de bus. Het was heet in Antakya, de stad die ooit een zelfstandige republiek was en sinds 1939 bij Turkije hoort. Syrie is het hier echter niet helemaal mee eens en op de meeste Syrische landkaarten hoort Antakya bij Syrie. Naast de bus begonnen een stuk of zes buschauffeurs diverse bestemmingen naar ons te roepen, een aparte tactiek, ze hadden ons ook kunnen vragen waar we heen moesten. Bij de naam Hatay (Aleppo, Halab en Hatay zijn verschillende namen voor dezelfde stad) grepen we in en al snel hadden we twee buskaartjes naar Aleppo te pakken. We vertelden de chauffeur dat we geen visum hadden. Hij zei dat het geen probleem was, we 50 euro in cash moesten hebben en dat de bus over een uur zou vertrekken. Niet helemaal overtuigd besloten we het binnen nog een keer te vragen. Op zowel de vraag of we als Nederlanders een visum aan de grens konden krijgen, als de vraag of 50 euro genoeg was, werdt een simpel 'misschien' geantwoord. We hadden geen andere keuze dan het gewoon maar te proberen. Na een uur rijden bereikten we de Turkse grenspost. Hier haalden we onze exit-stempels. Achter ons in de rij stonden twee Franse jongens die verrassend goed Engels spraken. Ze hadden eerder door Syrie gereist en vonden het zo gaaf dat ze dit jaar nog een keer gingen. Terwijl ik weer de bus instapte viel mijn oog op de achterkant van mijn paspoort. Shit. Vergeten de lijnmresten van een oude bagage-sticker te verwijderen. Leg dat de Syrische grenspost-beambte maar uit, voor hem zou het evengoed het restant van een Israelisch visum kunnen zijn. Krabben dus, ik had nog zo'n 300 meter. Bij het Syrische grenskantoor werden we uit de bus geplukt. Het was een imposant, marmeren gebouw. De chauffeur nam ons mee naar binnen, langs de balies, link de gang door in een kantoortje. In het midden stond een gigantisch bureau waarachter een man in legeruniform, compleet met snor, druk om zich heen aan het stempelen was, terwijl hij de voornaam van de moeder van de Amerikaan naast ons naar het Arabisch probeerde te vertalen. We werden teruggestuurd naar de balies. De Amerikaan was tevreden, zijn gegevens werden naar Damascus gefaxt en als alles in orde bleek, zou hij zijn visum krijgen, binnen het uur nog wel te verstaan. We stonden bij het loket van de Commercial bank of Syria, vermoedelijk moesten we hier betalen voor de visa waarna we een betaalbewijs kregen waarmee we bij een ander loket ons visum konden halen. Maar niet voordat een aantal vragen beantwoord werden natuurlijk."Where do you come from?" - "The royal kingdom of the Netherlands" klonk net wat inponerender dan 'Holland' . Het feit dat het antwoord op deze vraag in zestien talen in onze paspoorten stond, die hij in zijn handen had, scheen hem niet te deren."Where do you go after Syria?" - "Jordan". "And then?" - "Syria again". "And then?" - "Lebanon, Syria, Turkey, home". Hij bestuurde nogmaals grondig de paspoorten, besloot dat er niks op aan te merken viel en gaf een instemmend knikje. De paspoorten, en dus ook wij, verhuisden naar het volgende loket. "What's your name?" - "Pim Hendrik Visser", een fronsende blik en twee doffe klappen van de stempels later had Pim zijn visum. "What's your name?" - "Evelien van den Elshout". Hij keek naar mij, m'n paspoort en weer naar mij en vroeg met een lichte grijns: "really?" - "Yes...really" antwoorde ik. "That picture don't look like you" zei hij. Ik zei en gebaarde dat ik m'n haar had laten knippen. Stilte. M'n hart klopte in m'n keel, he must be joking, dacht ik. Dat paspoort was pas twee jaar oud. Hij bestudeerde aandachtig m'n Ugandese visum, keek nog eens goed naar die van Turkije en besloot kennelijk dat als deze landen het hadden gepikt hij geen andere keuze had. Twee doffe klappen later kreeg ik mijn paspoort met Syrisch visum terug. Bij de bus werden alle tassen gecontroleerd, dit verliep gelukkig voorspoedig. Enkele tientalle meters verderop werden nog eenmaal onze paspoorten gecontroleerd waarna we Syrie binnenreden. God zij dank, het was gelukt.
-
21 Juli 2009 - 17:14
Hella:
Moest bij jullie verslag van de 'stempels' terugdenken aan mijn verblijven in Burkina Faso (jaren tachtig)tijdens het socialistische bewind daar en de eropvolgende staatsgreep. Enge sfeer en maar afwachten of de stempels kwamen!
Ga vooral veel historie bekijken in Syrië!
Groetjes, H. -
21 Juli 2009 - 17:38
Sandra:
hahahah lekker Eefje! Heb je weer goed voor elkaar. gehehe.
Maar je bent binnen, dat nemen ze je niet vn je af!
X -
21 Juli 2009 - 18:27
Fenny:
Waar blijven de foto's?
Hoe ziet jullie haar eruit?
Gisteren zijn we naar martin geweest op de camping in Assen. jullie moeten de groeten hebben. Kunnen wij ook foto's uploaden? Ik dacht dat het niet kon.
Toch wel eng bij zo'n grensovergang. Jullie hebben het koelbloedig gespeeld! Fijn he Eef dat je je paspoort dit keer wel bij je hebt!
Groet en kus,
Fenny -
21 Juli 2009 - 20:22
Bas:
Wat een mooi verslag; romantisch en filmisch. Beetje de sfeer van vervlogen tijden. Fijn dat het gelukt is want zo'n omweg door Turks Irak?!? Overigens zag ik net op internet dat het steady 38 graden in Amman is dus smeer je om te beginnen maar eens goed in.
Take care, liefs Bas
-
24 Juli 2009 - 11:09
Coen:
je ben zeker kaalgeknipt....
maar gelukkig ben je(toch) door de douane.
nog veel geluk!
groetjes coen
p.s goed verslag -
24 Juli 2009 - 11:29
Jan:
he met jan ik mis je en ik wil dit jaar wel een aapje -
24 Juli 2009 - 20:29
Bas:
Nog even een reactie op dit verslag om te laten weten dat we de komende twee weken met vakantie zijn en in Frankrijk zitten. Ben heel benieuwd om daarna weer te lezen wat jullie allemaal beleven.Veel plezier en dikke kus. -
26 Juli 2009 - 09:33
Liza Van Der Aa:
Wat ontzettend leuk om te lezen jongens! Blijf schrijven en heel veel plezier! Liefs, Liza -
26 Juli 2009 - 16:10
Papa, Mamma, Pieter:
Hoi Luitjes, mooi verslag. Graag nog eventjes met elkaar bellen binnenkort, als dat mogelijk is. -
29 Juli 2009 - 18:22
Eef En Pim :
@Coen: Neehee ik ben niet kaal, maak je maar geen zorgen, je zus is sexy as ever!
@Jan: ik mis jou ook, en nee je krijgt geen aapje, kameel misschien? Hoef je niet op de fiets naar school :p
@Fenny: Jah....wel handig zo'n paspoort..de grens met Jordanie was overigens een eitje. Misschien vragen we op de terugweg alvast een visum voor Syrie aan in Amman..scheelt weer een nervous breakdown.
@Bas: Veel plezier in Frankrijk pap! En dank voor het weerbericht :p
@Sannie: Jep. Nu maar hopen dat ze me ook weer naar buiten laten gehehehe...
@Liza: Hee Liza! Alles goed in Leiden? Morgen de rest, tot snel! Zijn Inge, Do en Tessa al terug? Ben benieuwd hoe ze het hebben gehad. Was het leuk in Frankrijk? Kus van Eef -
29 Juli 2009 - 18:27
Eef En Pim :
@Hella: Ja, er was inderdaad een beetje een enge sfeer met zo'n besnorde dikzak in legeruniform achter een veel te groot bureau. Maar het is gelukt dus moet het op de terugweg ook wel weer lukken.
@Peter, Petra en Pieter: Ik hoop dat jullie het ook leuk hebben in Frankrijk. Het schijnt daar wel heel gevaarlijk te zijn met al die bosbranden enzo ;). We volgen hier het (vast volledig objectieve) nieuws van Al Jazeera Intl. Bij deze dus: Als iemand wat leest over de regio, post het alsjeblieft.
Tot binnenkort allemaal, we hebben heel veel prachtige foto's en die krijgen jullie allemaal een voor een als onderdeel van een eindeloos verhaal 16x te zien. Leuk he? ;)
Groetjes van Eef en Pim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
