Het huis van TE Lawrence

Tegen het einde van de middag arriveerden we in Wadi Rum village. Het was te laat om nog de woestijn in te gaan dus besloten we een nachtje in het dorp te blijven slapen. De keuze viel op een schattig tentje in de vallei. Na het ontbijt wachtte ons de lastige taak een betrouwbare gids te vinden. We vonden Eid Ateeg, die een zakelijke maar integere indruk maakte. Hij had een dagprogramma voor ons, inclusief lunch en vijf Italianen. Wadi Rum is prachtig, onbeschrijfelijk mooi en bedreigend tegelijkertijd. We bezochten Lawrence's Spring, een waterbron op een bergwand. Passerende Bedouinen moesten vroeger omhoog klimmen voor het water. Het is een zware klim. Ons respect voor de Bedouinen en Arabische cultuur groeit met elke stap. Na de Red Sand Dunes, Rock Bridge en lunch arriveren we bij een oud muurtje naast een bergwand. "Lawrence's House", aha..Het verhaal gaat dat Lawrence of Arabia hier gewoond zou hebben, op Nabateense fundamenten wel te verstaan. De locatie is slim, veel schaduw en uitzicht op de belangrijkte vallei in de regio. De doorgang verbond Saudi-Arabie, Irak en Syrie op de karavaan route. 's Avonds slapen we in een soortgelijke constructie aan een bergwand. De Italianen liggen binnen, wij kiezen ervoor onder de sterren te slapen. Eid is geboren en getogen in de woestijn en houdt van het gebied, de leegte en de stilte. Hij kookt een traditioneel gerecht voor ons; kip met rijst. "Where do you find chicken in the desert?" vraagt Pim. "Chicken?" vraagt Eid verbaasd. "Chicken is easy, I will shoot a bird, it tastes just like chicken...but where do I find the rice?" Goede vraag. Het Midden-Oosten is een enigma. Je leert vier weken lang elke dag en je weet nog steeds niks.